«و ای‌کاش مارگریت راحتم می‌گذاشت»

اگر بپذیریم که «اسم‌»ها قسمتی از شخصیت صاحبانشان را شکل می‌دهند (در مورد من: قسمت عظیمی از شخصیت را)، می‌شود گفت اگر حالا اسمم عوض «مرجان»، «هما» بود، آرامش بیشتری توام با خوددرگیری‌ها و ورجه‌ووروجه‌های کمتر، درونگراییِ بیشتر و صبوریِ فزون‌تری می‌داشتم..

ولی این شانس، وقتی خاهرم نه سال زودتر از من به دنیا آمد، تمامن از دست رفت. و من ماندم و همین اسم ِ دایره‌وارم، که علی‌رغم نرمی‌اش، گاهی شدیدن بی‌شرم و بی‌رحم می‌شود.

× عنوان از فصل اول «در قند هندوانه».

http://no-na.persianblog.ir/post/160/