حتا اگر نفس به نفس..

ـ تو خیلی نزدیک ایستاده بودی ـ

نزدیکترینی که می‌شد.

پشت پنجره‌ها.

دلت خوش بود که ایستاده‌ای.

تو لبخند می‌زدی که من خوب باشم. من لبم را به خند ِ تو جواب می‌دادم و تو اشک‌های حلقه شده توی چشم‌هام را نمی‌دیدی.

من زمزمه می‌کردم که حالم هیچ خوب نیست و تو همچنان، نمی‌شنیدی.

فاصله از همان وقت کدر شد.