Monday 15 April 2013

پنج و دوازده دیقه ی غم انگیز صبح.






بیخ گلو چسبیده است. جا داشت دمِ گوش ت اینها را زمزمه وار می گفتم. جا داشت.. حتا اگر خاب بودی.. حتا اگر حواس ت نبود.. جا داشت بدانی امشب.. جا دارد بدانی این شب به صبح رسیدن چه زجری بود.. بیخ گلوم چسبیده است و آب نمی شود.لامصب.
Posted by at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)